1-3. Ved duhâ. Vel leyli izâ secâ. Mâ veddeake rabbuke ve mâ kalâ.
4. Ve lel âhıratu hayrun leke minel ûlâ.
5. Ve le sevfe yu'tîke rabbuke fe terdâ.
6. E lem yecidke yetîmen fe âvâ.
7. Ve vecedeke dâllen fe hedâ.
8. Ve vecedeke âilen fe agnâ.
9. Fe emmâl yetîme fe lâ takher.
10. Ve emmâs sâile fe lâ tenher.
11. Ve emmâ bi ni'meti rabbike fe haddis.
Kuşluk vaktine ve gecenin derin sessizliğine andolsun ki, Rabbin ne seni terk etti ne de sana darıldı.
Şüphesiz, senin için sonu —yani ahiret— başlangıcından çok daha hayırlı olacak.
Ve yakında Rabbin sana öyle nimetler verecek ki, kalbin ferahlayacak, gönlün tam anlamıyla hoşnut olacak.
O seni bir zamanlar yetimken sahipsiz bırakmadı; seni koruyup kolladı, sıcak bir yuvaya yerleştirdi.
Yolunu bilmezken sana rehberlik etmedi mi? Doğru yolu önüne sermedi mi?
Muhtaçken seni rızıklandırıp ihtiyaçsız kılmadı mı?
Öyleyse, sen de yetimi sakın ezme, incitme.
Bir şey isteyeni azarlama, eli boş çevirme.
Ve Rabbinden gelen nimetleri dile getir, paylaş, anlat ki şükretmiş olasın.